איך האָב ערשט געמײנט, אַז דער זײדע װעט שטאַרבן צום סוף, אָבער עס האָט זיך אױסגעװיזן פֿאַרקערט: ער האָט געפּאַקט דאָס אָרעמע מײדל און אַרײַן אין איר לאָך אױך אַן עמער זרעמען. פֿאַרשטייט זיך, כּמעט די גאַנצע אַרבעט, וואָס די מיידל האָט אַליין געטאָן, אָבער דער זיידע איז אויך געווען אויפֿן שפּיץ: אין יענעם עלטער קענען אַ סך פֿון זיי גאָר נישט באַקומען קיין שווערע. די מיידל זויגט אַמייזינגלי: סוואַלאָוז די גאנצע האָן אָן אַ פּראָבלעם, איך וואָלט באַרען איר זיך!
א מיידל אַז שלאַנק האט אַ מיניאַטורע טאָכעס. עס האָט געדויערט אַ לאַנגע צייט עס אויסצוארבעטן. אבער דער ניגער האט נישט געהאט קיין צייט צו ווארטן. נאָך דעם בלאָזדזשאָב האָט ער אַרײַנגעשטויסן זײַן ריגל גלײַך אין דעם פייגעלע אַרײַן. איך טאָן ניט וויסן וואָס זי איז געגאנגען דורך, אָבער איך טראַכטן זי איז געווען גרויס. נאָך דעם סלעדזש אין די טאָכעס, פּלאַנדזשינג אין איר לאָך איז געווען ווי אַ וואַקאַציע. און וואָס טוט אַז ברונעט מיידל ווי שוואַרץ גייז? צי זיי האָבן זיסער פּאָץ אָדער טייסטיער זיירע?
ניט גאָר פארשטאנען וואָס די סטעפּמאַדער איז גערעדט צו אים אין די אָנהייב, אָבער אויב משפטן דורך די ווייַטער אַנטוויקלונג פון געשעענישן, דאָך קאַמפּליינינג וועגן זיין שווער ווייַבלעך פּלאַץ - גרויס בריסט, אין איר פאַל, וואָס איז שווער צו טראָגן אָן קעסיידערדיק מאַסאַזש. און די מאַסאַזש פון אירע בריסט, ווי אויך פון איר גאַנץ גוף. און דאָס האָט גערעדט זײַן פֿינצטער־הויטערטע חבֿרטע, אײדער זי איז מיט זײ געגאַנגען שלאָפֿן, האָב איך גלײַך פֿאַרשטאַנען ― זי האָט סימפּאַטיש מיט איר שטיף־מאַדער און געפֿינט איר הילף! אזוי איז עס געווען, ניין?
וואַו וואָס אַ מילד און ארבעטן בויפרענד געקומען אַריבער, די ברונעט איז מאַזלדיק. ד י גלעט ן זײנע ן געװע ן קלאר ע געלונגענ ע או ן ניש ט בלוי ז מינדלעך .